Rodzaje umów o pracę w Holandii
W Holandii istnieje kilka typów umów o pracę. Wyróżnia się umowy na czas określony, nieokreślony, a także elastyczne formy zatrudnienia. Czym się charakteryzują? Które z nich są najkorzystniejsze dla pracowników?
Umowa na czas określony albo nieokreślony w Holandii
Umowy na stałe albo z jasno określonym czasem trwania należą do najpewniejszych form zatrudnienia. Ściśle sprecyzowana jest w nich wysokość wynagrodzenia oraz liczba godzin pracy. Firma ma obowiązek przedstawić pracownikowi umowę o pracę w formie pisemnej w ciągu miesiąca od dnia jego zatrudnienia. Co istotne, w przypadku otrzymywania kolejno trzech umów tymczasowych od tego samego pracodawcy, trzecia powinna być już podpisana na czas nieokreślony, jeśli przerwa pomiędzy owymi umowami była krótsza niż trzy miesiące. Umowę na określony czas można zawrzeć na maksymalnie 36 miesięcy.
Oba wspomniane typy umów może wypowiedzieć zarówno pracodawca, jak i pracownik. W przypadku rozwiązania umowy stałej pracownik otrzymuje pieniężną rekompensatę (zazwyczaj jest to wynagrodzenie jednomiesięczne). Co istotne, rozwiązanie tego typu umowy niesie ze sobą zwiększoną liczbę dokumentacji do wypełnienia, a nierzadko też konieczność skorzystania z fachowej pomocy specjalistów, takich jak tłumacz przysięgły czy nawet prawnik.
Co ciekawe, nierzadko trudniejsze do rozwiązania są umowy tymczasowe, co może zapewnić większe bezpieczeństwo pracownikowi. Po terminowym (czyli zgodnym z umową) zakończeniu pracy, zatrudniony nie otrzymuje żadnej pieniężnej rekompensaty. Aby tego uniknąć, należy odpowiednio wcześniej zadbać o zamieszczenie w umowie o pracę konkretnych warunków, np. obowiązku poinformowania pracownika przez przedsiębiorcę na 1-3 miesiące przed upływem zakończenia umowy o jej ewentualnym przedłużeniu, faktycznym rozwiązaniu albo też zmianie np. na umowę stałą. Jest to istotna różnica względem prawa w zakresie zatrudnienia w Polsce – w naszym kraju pracodawca nie musi np. podawać powodu rozwiązania umowy, a także wcześniej informować pracownika o tym, że mu jej nie przedłuży.
Zobacz również – Sposoby opodatkowania dochodów dla Polaków pracujących w Holandii
Podpisanie umowy tymczasowej (podobnie jak umów elastycznych) jest z kolei niekorzystnym rozwiązaniem w przypadku osób chcących uzyskać kredyt hipoteczny. Instytucje finansowe nie lubią ryzyka i preferują klientów posiadających stałe źródło dochodu, dlatego też pracownicy z umową tymczasową mogą mieć trudności z uzyskaniem wysokiej kwoty kredytu.
Umowy elastyczne
Wśród najczęściej spotykanych elastycznych form zatrudnienia spotyka się tzw. kontrakty min-max (min-maxcontract) oraz kontrakty zerowe (nulurencontract).
Pierwszy rodzaj umowy określa maksymalną, a także minimalną liczbę obowiązkowych godzin do przepracowania np. w konkretnym tygodniu. Jej zaletą jest to, że nawet jeśli pracodawca nie wezwie zatrudnionego w tym czasie do pracy, to i tak do jego obowiązków należy wypłata wskazanego w umowie wynagrodzenia.
W przypadku kontraktu zerowego pracodawcy przysługuje elastyczny model zatrudnienia – wzywa pracownika do zakładu tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Może się więc zdarzyć, że w danym miesiącu osoba zatrudniona nie będzie w ogóle pracowała, co automatycznie wiąże się z brakiem wynagrodzenia. Przedsiębiorca płaci bowiem wyłącznie za godziny przepracowane.
Elastyczne umowy są uznawane za mniej korzystne dla pracownika przede wszystkim ze względu na brak stałej pensji. Osoba zatrudniona otrzymuje jedynie wynagrodzenie za rzeczywiście przepracowane godziny i dni.
Zobacz również – Pracujesz w Holandii? Sprawdź jak wyrobić swój numer socjalno-fiskalny
Praca bez umowy
Podejmując zatrudnienie w Holandii, należy upewnić się, że jest ono w pełni legalne i co ważne – w oparciu o umowę o pracę. W przypadku zatrudnienia „na czarno” pracownikowi nie przysługują żadne prawa pracownicze dotyczące zwolnienia chorobowego, urlopu albo zasiłków. W sytuacji wypadku w miejscu pracy osoba oficjalnie niezatrudniona miałaby też trudności z uzyskaniem ewentualnego odszkodowania.
Co ważne, w Holandii przyjmuje się, że jeśli osoba realizuje na rzecz jednego pracodawcy obowiązki zawodowe przez przynajmniej 20 godzin w tygodniu, nieprzerwanie przez 3 miesiące, to warunki te kwalifikują ją do bycia pracownikiem. W takim przypadku nawet bez podpisanej umowy pracownika obowiązują wszystkie prawa i przywileje wynikające z umowy o pracę.
